Wanneer iemand ontwaakt op de IC en stabiel is, gaat men naar de verpleegafdeling in het ziekenhuis. Daar krijgt iemand vaak nog steeds een zuurstofkapje op en sondevoeding. Dit is het moment waarop duidelijk wordt dat het lichaam een zware tijd heeft doorgemaakt.

​

Klachten na verblijf op IC of afdeling

• Slikklachten door (langere) beademing

• Spierzwakte van de spieren van het bewegingsapparaat en ademhalingsspieren

• Stijve gewrichten

• Afgenomen longfunctie en minimaal uithoudingsvermogen

• Psychische klachten door impact van ervaringen

  • Geheugenverlies, concentratieproblemen en/of vertraagde informatie-verwerking in de hersenen

  •  Angst, maar ook vermoeidheid, machteloosheid en slapeloosheid

• Herstellen van sondevoeding, werken aan normaal eetpatroon

• Tijdelijke reuk- en smaakproblemen​ (specifiek bij corona-patiënten)

 

Begin met het herstel

Al in het ziekenhuis beginnen de fysiotherapeuten met het eerste herstel. Zo proberen zij de spierkracht van de ademhalingsspieren te versterken door o.a. het aanleren van een diepe ademhaling en het leren ophoesten van slijm. Stapje voor stapje verbeter je de spierkracht d.m.v. passende oefeningen. Oefeningen, startend liggend op bed, zullen helpen de basis te leggen om spierkracht van het bewegingsapparaat te vergroten. Op voedingsgebied blijft het belangrijk dat er voldoende eiwitten binnenkomen om zo het herstel van de spieren te stimuleren. Dit is soms een echte uitdaging. Het wordt steeds duidelijker dat veel mensen bij corona-infectie tijdelijk reuk- en smaakproblemen hebben.

 

Naast het feit dat iemand moet herstellen van sondevoeding heeft gebrek aan reuk en smaak een grote invloed op het eetpatroon met als gevolg dat men de neiging heeft minder te gaan eten.

 

Wanneer iemand ontwaakt na een periode aan de beademing en verder gaat herstellen op de verpleegafdeling blijken er vaak ook psychische effecten te zijn, iemand heeft het op dat vlak ook zwaar te verduren gehad. Allereerst is er het besef dat je een tijd buiten bewustzijn bent geweest en dat je hebt moeten vechten voor je leven. Ook het feit dat naasten niet daadwerkelijk kunnen langskomen om iemand bij te staan, is erg ingrijpend. In het ziekenhuis kan al psychologische zorg geboden zijn, maar er is veelal meer nodig en het is belangrijk om eenmaal thuis daar ook aandacht aan te besteden.

 

Het herstelproces zonder naasten beleven (door isolatie en quarantaine) kan gevoelens van onzekerheid, angst en neerslachtigheid met zich meebrengen.